اصحاب اخدود (قرآن)اَصْحاب‌ِ اُخْدود، نام قومی است که در قرآن کریم از آنان یاد شده و غالب مفسران، آنان را گروه مؤمنان‌ِ عذاب شده از سوی کافران دانسته‌اند. ۱ - اصحاب اخدود۲ - معنای لغویاُخدود به معنای گودال و شکافی مستطیل شکل است که در زمین ایجاد شود. ۳ - تعریف«قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ؛ مرگ بر شکنجه‌گران صاحب گودال (آتش)». اصحاب اخدود، جبّارانی بودند که مؤمنان را به جرم ایمان در گودال آتش می‌سوزاندند. ۴ - مراد از اصحاب اخدود۴.۱ - دیدگاه اول••• ((اصحاب اخدود)) جباران ستمگرى بودند که زمین را مى‌شکافتند و آن را پر از آتش نموده، مؤمنین را به جرم اینکه ایمان دارند در آن مى‌انداختند، و تا آخرین نفرشان را مى‌سوزاندند. پس جمله ((قتل ...)) نفرین بر آنان است، نه اینکه خواسته باشد خبر دهد، و منظور از ((قتل))، لعنت و طرد از درگاه خداى تعالى است)). ۴.۲ - دیدگاه دوم••• این احتمال وجود دارد که مقصود از اصحاب اخدود، مؤمنانی باشند که در گودال آتش افکنده شدند. ۴.۲.۱ - توضیحبعضى گفته‌اند: مراد از ((اصحاب اخدود)) مردان و زنان مؤمنى هستند که در آن قوم سوخته شدند، و جمله ((قتل)) مى‌خواهد خبر دهد که این مردان و زنان به وسیله سوختن در آتش کشته شدند، نه اینکه بخواهد بر آنان نفرین کند. ۵ - پانویس۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۳۹۹، برگرفته از مقاله «اصحاب اخدود». رده‌های این صفحه : اصحاب اخدود | موضوعات قرآنی
|